بالا رفتن سن در هر شخصی از محدود امرهایی است که پیشگیری از آن عملی اجتناب ناپذیر و غیر قابل کنترل است، این بالا رفتن سن باعث به وجود آمدن بسیاری از بیماری ها و اختلالات در بدن می شود که ممکن است در قسمتی از بدن به یک باره خود را ظاهر کند ، پیری چشم یکی از بیماری هایی است که با بالا رفتن سن ممکن است به آن دچار شوید.
با شناخت نشانه های این اختلال و نحوه پیشگیری در پیشرفت بیماری پیری چشم ها، سلامت و بازدهی مفید چشم های خود را حفظ نمایید. با ورود به مرحله میان سالی یا کهن سالی قابلیت تطابق پذیری و میزان انعطاف پذیری عدسی برای هر نوع فعالیتی در فاصله های نزدیک روند کاهشی پیدا می کند و در نهایت با گذشت مدتی فرد نمی تواند اجسام نزدیک را به خوبی تشخیص دهد و به خوبی نمی تواند بر روی یک شئ تمرکز کند که اصطلاحا به آن از دست دست دادن قدرت تمرکز چسمی نیز می گویند، با به میان آمدن تمامی این مشکلات در چشم یک اختلال تشکیل می شود که پیری چشم نام می گیرد. این اختلال چشمی بین سنین 40 الی 60 سال روی می دهد .
در افرادی که وضعیت چشم آن ها دوربینی است امکان دارد نشانه های پیری چشم در سن های کم تر خود را نشان دهد. در این شرایط آن شخص اشیاء و تصویرها را ، به صورت تار و یا در هم تنیده خواهد دید .
منظور از پیری چشم چیست ؟
همانطور که در سطر بالا برای شما توضیح دادیم منظور از پیری چشم ها کم شدن قابلیت چشم ها از لحاظ تمرکز یر روی اجسام و شئ های نزدیک است و این امر یک امری کاملا طبیعی است ، اما در بیشتر اشخاصی که دچار این اختلال می شوند آن را پر دردسرترین بخش بالا رفتن سن می نامند. این نوع از اختلال های چشمی به طور معمول در سن ۴۰ سالگی برای شما اشخاص پیش می آید و تا سن 65 سالگی ممکن است از لحاظ بازدهی بدتر هم شود.
برای این که تصویری در چشم های ما شکل خود را بگیرید، چشم ها به کرنا و لنز رجوع مخی نمایند و بر روی نوری که از اشیاء منعکس می شود تمرکز می کنند ، هر چه این اجسام در فاصله نزدیک تری از ما قرار داشته باشند، میزان خستگی لنز افزایش پیدا می کند. کرنا دارای شفافیت خاصی است که به شکل گنبدی دیده می شود ، لنز چشم هم دارای شفافیت منحصر به خود است که از بند انگشت کوچک تر می باشد.
هر دو بخش نام برده بعد از تابش و منعکس شدن نور یک نوع انحراف پیدا می کنند و تمرکز خود را بر روی تصویر قرار می دهند، این تصویر در پشت دیواره داخلی چشم تشکیل می شود. اختلال پیر چشمی هم به علت سخت شدن لنز چشم ها به وجود می آید، که این نوع سخت شدن ارتباط مستقیمی با بالا رفتن سن دارند. با کم شدن میزان انعطاف لنزها ، سختی در لنز به وجود می آید که برو روی یک تصویر نمی تواند تمرکز کافی را قرار دهد. در نتیجه این عمل ها تصاویری که ما خواهیم دید خارج از تمرکز اصلی چشم است.
معمولا پیری چشم چطور تشخیص داده می شود؟
پیری چشم یا به نام لاتینی آن Presbyopia را میتوان با یک معاینه ی ساده چشم پزشک ها تشخیص داد . این معاینات بیشتر برای ارزیابی سطح دید و سلامت چشم ها هستند. با این ارزیابی نوع دید چشم های شما به پزشک انتقال می یابد و تشخیص می دهد که چشم های شما در حالت دوربین ، نزدیک بین، آستیگامت یا پیر چشمی قرار دارد. در متخصصان چشم پزشکی معمولا ابزارهای زیادی وجود دارد که با تعیض انواع لنز چشم های شما را مورد آزمایش قرار می دهند ، در فاصله های متفاوت دید شما امتحان می شود ، و با ریختن یک نوع قطره خاص بر روی چشم ها توسط چشم پزشک ، قدرت تشخیص و معاینه توسط ایشان بالاتر می رود .
علائم اولیه پیرچشمی چیست ؟
همانطور که می دانید پیر شدن تمام قسمت های بدن را در بر می گیرد و هیچ قسمتی در این روند مستثنی نیست ، این نوع اثرات در چشم ها و اطراف چشم ها بیشتر به چشم می خورد و اختلال های زیادی را در عملکرد این قسمت ها متعدد است ، این نوع اختلال ها شامل مواردی مانند :
- شل شدگی در پوست پلک ها
- خشک تر شدن سطحی چشم
- تشکیل و بروز آب مرواريد
- تغييرات شبکيه ناشى از بالا رفتن سن که باعث افت ديد زیادی مى شود
پيری چشم ها از اولين تغييرات ناشى از ورود به میان سالی است ، برای داشتن درکی بهتر از این بیماری باید مفهوم تطابق را بشناسیم. چشم ما حکم یک وسیله مانند تلسکوپ را دارد که شامل دو ذره بين نوع محدب است ، يکى از آن ها قرنيه است که دارای قدرت ثابتی است و دیگری لنزها هستند دارای قدرت متغیری هستند و مى تواند نازک تر يا ضخيم تر شود.
براى ديدن اجسامی که در فاصله زیادی از ما قرار دارند يعنى در فاصله ای مانند شش متر يا بيشتر هستند، لنز استراحت می کند و کارایی خاصی در این موردها ندارد اما زمانی که به شى نزديک تر نگاه مى اندازیم بايد لنزها در جشم ما ضخيم تر بشوند و با انجام این حرکت ، چشم ها قدرت بیشتری پیدا خواهند کرد و به اين روند تطابق مى گوييم و عضلات مژگانى چشم در حالت کاملا ناخوداگاه اين کار را همیشه انجام می دهند .
عوامل پیری چشم
از مهم ترین و اصلی ترین عامل برای زمینه سازی این بیماری بالا رفتن سن است ، این عارضه بر روی هر شخصی بعد از سن 40 سالگی مشاهده می شود ، اما در تعدادی از افراد نشانه های آن مشخص بوده و بر روی کلیه های زندگی روزمره آن شخص تاثیر می گذارد که ممکن است این نشانه ها قبل از ۴۰ سالگی مشاهده شود و به آن پیر چشمی زودرس می گویند.
تعدادی از بیماری ها زمینه ساز این بیماری در بدن می باشند که شامل بیماری هایی مانند :
- کم خونی
- بیماری های قلب و عروق
- دیابت یا بروز مشکل متابولیسم قند خون
- دوربینی چشم ها
- بیماری مولتیپل اسکلروزیس
- بیماری میاستنی گراویس ( بروز اختلالات عصبی عضلانی )
- بیماری های مختلف مربوط به چشم
- ضربه مستقیم به چشم ها
- نارسایی عروقی
- جریان خون ضعیف
گاها مصرف تعدادی از داروها ممکن است زمینه ساز تشکیل این بیماری شود که این نوع داروها شامل :
- داروهای رفع اضطراب
- داروی ضد افسردگی
- آنتی هیستامین ها
- داروی رفع روان پریشی
- داروی ضد اسپاسم
- الکل
