عینک واقعیت مجازی (هدست VR)
هدست واقعیت مجازی دستگاهی روی سر است که واقعیت مجازی را برای کاربر فراهم می کند. هدست های واقعیت مجازی به طور گسترده در بازی های ویدیویی استقاده می شوند، همچنین در برنامه های کاربردی دیگر، از جمله شبیه ساز ها نیز استفاده می شوند. هر هدست شامل یک صفحه نمایش استریوسکوپی روی سر ( ارائه تصاویر جداگانه برای هر چشم)، صدای استریو و حسگر های ردیای حرکت سر، که ممکن است شامل دستگاه هایی مانند ژیروسکوپ، شتاب سنج، مغناطیس سنج یا سیستم های نور ساختاری باشد.
برخی از هدست های واقعیت مجازی دارای سنسورهای ردیابی چشم و کنترل کننده های بازی هستند. عینک واقعیت مجازی از فناوری به نام ردیابی سر استفاده می کند که با چرخاندن سر فرد، میدان دید را تغییر می دهد. این فناوری ممکن است کامل نباشد، زیرا اگر سر خیلی سریع حرکت کند تاخیر وجود دارد. با این حال تجربه ای همه جانبه را ارائه می دهد.
تاریخچه واقعیت مجازی
تاریخچه واقعیت مجازی طولانی تر از آن چیزی است که فکر می کنید. VR در حال ورود به نسل دوم خود است، که انتظار می رود در مقایسه با نسل قبلی برای مصرف کنندگان و همچنین شرکت ها جذابیت بیشتری داشته باشد. فناوری واقعیت مجازی در طول 5 سال گذشته با پیشرفت های سخت افزاری و نرم افزاری به طور قابل توجهی تکامل یافته است. با این حال، مسائلی مانند تاخیر، ریزش، قیمت های بالا و اکوسیستم های توسعه نیافته موانعی برای پذیرش گسترده بوده اند. شرکت های واقعیت مجازی به طور فزاینده ای از هوش مصنوعی و فناوی های ابری برای توسعه اکوسیستم های قوی تر استفاده می کنند، در حالی که ورود 5G نویدبخش رفع تاخیر و مشکلات دیگر است.
جدول زمانی
توسعه VR که در دهه 1950 اختراع شد، اوج و فرود هایی را تجربه کرد. اولین سیستم نمایشگر روی سر VR (HMD) به نام The Sword of Damocles در سال 1968 توسط دانشمند کامیوتر ایوان ساترلند و شاگردش باب اسپرول اختراع شد. در همین حال اصطلاح ” واقعیت مجازی” توسط Jaron Lanier در دهه 1980 رایج شد. ده سال بعد، VR برای اموزش و شبیه سازی در ارتش ایالات متحده و سازمان هوانوردی و فضایی (ناسا) مورد استفاده قرار گرفت. تولید انبوه سیستم های VR در اوایل دهه 1990 آغاز شد، به رهبری Virtuality، که بازی های اختصاصی VR را افتتاح کرد.
دستگاه های واقعیت مجازی معاصر با معرفی نمونه اولیه Oculus Rift متصل به رایانه در سال 2010 ظهور کردند. بین سال های 2014 تا 2017، بازار از هدست های متصل به رایانه شخصی (مانند HTC VIVE) به هدست هال متصل به کنسول (مانند PSVR) و موبایل پیشرفت کرد. هدست های بدون اتصال (مانند Lenovo Mirage، HTC Vive Focus) در سال 2018 وارد شدند و واقعیت مجازی را به یک پلتفرم مستقل تبدیل کردند.
انواع هدست VR
Oculus Rift یک سیستم مبتنی بر کامپیوتر که زمانی استارتاپ Oculus VR یک کمپین موفق را راه اندازی کرد، دوباره علاقه به واقعیت مجازی را بر انگیخت. Rift با فناوری موقعیت یابی کار می کند که به کاربر اجازه می دهد به صورت فیزیکی در فضای سه بعدی حرکت کند و دارای کنترل کننده های لمسی است.
Microsoft`s hololens یک هدست VR مستقل. این سیستم دارای صدای سه بعدی فضایی ، Wi-Fi، دوربین کینکت مانند، با سیستم حسگر فضایی 120 درجه، ناوگانی از ژیروسکوپ و شتاب سنج و یک صفحه نمایش شفاف برای هر چشم است.
HTC Vive برای عملکرد خود به یک رایانه بازی قدرتمند متصل می شود. ایستگاه های پایه دوگانه به کاربران اجازه می دهند آزادانه در یک منطقه 15*15 حرکت کنند. این سیستم با همکاری پورتابل، یک شرکت نرم افزاری بازی های ویدیوئی، توسعه یافته است.
PlayStation VR به جای رایانه شخصی با پلی استیشن 4 کار می کند. این سیستم نمایشگر VRهدست را روی یک تلویزیون کپی می کند.
Samsung Gear VR یک ظرف گوشی هوشمند که از قدرت پردازش تلفن استفاده می کند. این سیستم که با مدل های رده بالای سامسونگ گلکسی کار می کند، با همکاری Oculus VR توسعه یافته است.
Google Cardboard یک ظرف ارزان قیمت گوشی هوشمند ساخته شده از مقوای ساده. تعدادی هدست ارزان قیمت بر اساس مدل منبع باز اصلی وجود دارد.
عینک واقعیت مجازی مناسب برای حوزه پزشکی
فناوری و نرم افزار هدست واقعیت مجازی با سرعت زیادی در حال پیشرفت است. پزشکان آینده نگر، بیمارستان ها، کلینیک ها یا برندهای دارویی شروع به استفاده از فناوری واقعیت مجازی برای درمان، آموزش و آموزش بیماران کرده اند. Vivid Vision از هدست های واقعیت مجازی DPVR به عنوان بخشی از برنامه های درمان چشم خود استفاده می کند. Ceragem از هدست های واقعیت مجازی به عنوان بخشی از درمان های موسیقی درمانی خود بای کاهش استرس و آرامش بیماران استفاده می کند. در نمونه های دیگر هدست ها برای آموزش کارکنان در مورد رویه های جدید، نحوه استفاده از تجهیزات یا یادگیری پروتکل های جدید استفاده می شود.
